W ostatnim dniu 2015 roku weszła w życie nowelizacja Ustawy Prawo Wodne (Dz.U. 2015 poz. 2295). To już trzecia zmiana od obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 27 lutego 2015 r. tekstu jednolitego Ustawy.
Nowelizacja obejmuje m.in. transpozycje postanowień dyrektyw prawa europejskiego w zakresie ochrony wód podziemnych i substancji priorytetowych w dziedzinie gospodarki wodnej. Zmianie ulegają też przepisy z zakresy ochrony przeciwpowodziowej, które zdejmują obowiązek uwzględniania w dokumentach planistycznych zagospodarowania terenu obszarów szczególnego zagrożenia powodzią przedstawionych na mapach zagrożenia i ryzyka powodziowego.
Na szczególną uwagę zasługują zmiany w pozwoleniach wodnoprawnych które mają na celu usprawnienie przebiegu procesów inwestycyjnych oraz zmniejszenie obciążeń administracyjnych.
Nowością jest wprowadzenie art. 123a określającego katalog działań które wymagają zgłoszenia właściwemu organowi, natomiast nie wymagają uzyskiwania pozwolenia wodnoprawnego. Jednak w przypadku inwestycji której czynności wchodzą w zakres zarówno pozwolenia wodnoprawnego jak i zgłoszenia, na wszystkie te czynności należy uzyskać pozwolenie wodnoprawne.
Rozbudowany został art. 124 określający działania nie wymagające pozwolenia wodnoprawnego ani zgłoszenia. Interesująco zapowiada się interpretacja pkt 6 art. 124 Ustawy, na podstawie którego można wnioskować, że w szczególnych przypadkach czynności polegające na budowie rowów drogowych i odprowadzanie nimi wód opadowych i roztopowych, przepustów i zbiorników retencyjnych zlokalizowanych wciągu rowów drogowych, wykonanie wylotów kanalizacji i odprowadzanie wód tymi wylotami nie wymagają pozwolenia wodnoprawnego, jeżeli służą odwodnieniu obiektów budowlanych oraz jeżeli zasięg oddziaływania nie wykracza poza granicę działki.
Ustawodawca ułatwił też określanie stron postępowania ich siedzib i adresów dodając w art. 127 ust. 7d na podstawie którego do ich ustalenia wystarczy podeprzeć się danymi z katastru nieruchomości. Dotychczas ten sposób ustalania stron był obecny przy inwestycjach drogowych procedowanych w oparciu o specustawę drogową co wyraźnie usprawnia proces administracyjny.
Uściślone zostały zapisy w art. 140 traktujące o organach właściwych do wydania pozwoleń wodnoprawnych, m.in. ust. 2a określający kompetencje Dyrektora RZGW. Dalej jednak nie wyeliminowano wątpliwości co do organu właściwego dla terenów zamkniętych w przypadku procedowania specustawą drogową.
Zmienił się ponadto ust. 1 art. 122 wymieniający działania na które jest wymagana decyzja. Wydaje się że niepotrzebnie wprowadzono pkt 4 ponieważ takie zapisy były i są dalej w ustawie w ust. 2 art. 9, i na ich podstawie do tej pory występowało się o pozwolenie wodnoprawne. Wprowadzono jedynie informację o tunelach i przepustach które równie dobrze można było uzupełnić w istniejącym już zapisie. Na marginesie ciekawe jakie obiekty budowlane Ustawodawca ma namyśli pisząc o „tunelach prowadzonych przez wody powierzchniowe”?
